De Donkere Kamer van Damokles.

De Donkere Kamer van Damokles

Ik heb het boek De Donkere Kamer van Damokles gelezen, Geschreven door Willem Frederik Hermans. Ik vond het een erg leuk boek maar soms ook moeilijk om te begrijpen wat hij nou eigenlijk aan het doen was.

Wat ik verwachtte van het boek voor ik het ging lezen:

Ik verwachtte van het boek dat het om spanning ging draaien en  over moord. Want De titel: De Donkere Kamer van Damokles zegt al veel. Het is een mysterieus verhaal want er is een soort van donkere kamer. En de naam Damokles maakt al veel indruk. Ik hoop ook dat er in het boek een goed en mooi en een goed doorleesbaar verhaal in zit, want daar hou ik van. Ik hoop niet dat er zoveel gebeurt dat je niet meer weet wat er gebeurt. Maar dat er toch aan het eind van alles herhaald wordt zodat je het toch weer begrijpt.

Biografie Willem Frederik Hermans.

Op 1 september 1921 werd Willem Frederik Hermans geboren in Amsterdam. Hij is tweede en laatste kind van Johan en Henrika Hermans. In 1927 vindt hij de electro magnetische rem uit. Pas in 1932 komt hij erachter dat deze uitvinding al eerder door iemand was gedaan en schrijft in 1979 hierover een boek "Scheppend nihilisme" geheten. Hij studeerde van 1933 tot 1940 aan het Barleusgymnasium. Tussentijds, twee jaar voor zijn afstuderen wordt hij lid van de letterkundige vereniging DVS en wint de eerste prijs in een opstellenwedstrijd. Hij gaat dan tegen zijn zin, op aandrang van zijn vader, sociografie studeren. Hetzelfde jaar plegen zijn zus en zijn neef zelfmoord, wat terug komt als thema in het boek "Ik heb altijd gelijk". Een jaar na het Barleusgymnasium stapt hij over naar de studie fysische geografie. Hij doet kandidaatsexamen en schrijft intussen gedichten en verhalen. Ook verschijnt zijn eerste roman "Conserve".

Van 1946 tot 1948 is hij redacteur van Criterium. Twee jaar later legt hij zijn doctoraal examen af en treedt in het huwelijk. Hij wordt dan redacteur van Podium. In 1952 wordt er een proces tegen hem gevoerd vanwege zijn boek "Ik heb altijd gelijk", omdat dit kwetsend zou zijn voor Rooms-katholieken. Hiervan wordt hij vrijgesproken.

Drie Jaar later gaat hij werken als fysisch geograaf, onder andere in Scandinavië. Dan wordt zijn zoon Rupert geboren. Weer drie jaar later wordt hij benoemd tot lector fysische geografie aan de Groningse Universiteit.

Op een gegeven moment raakt hij in conflict met zijn uitgever G.A. van Oirschot over het herdrukken van boeken en zijn honorarium. Zijn verdere werken worden nu bij de Bezige Bij gepubliceerd.

In 1963 wordt zijn roman "De donkere kamer van Damocles" verfilmd onder de titel "Als twee druppels water" en drie jaar later krijgt hij de Vijverbergprijs voor zijn roman "Nooit meer slapen". Hij weigert deze prijs en laat hem overmaken aan de actie "Eten voor Afrika" en ook in 1972 weigert hij de P.C. Hooft prijs. In 1973 neemt Hermans ontslag als lector en vestigt zich als schrijver in Parijs. Vanuit Parijs verzorgt hij drie jaar lang onder het pseudoniem Age Bijkaart een wekelijkse rubriek in het Parool, gebundeld onder de titel "Boze brieven van Bijkaart".

In 1977 vindt er een bekroning plaats van zijn oeuvre met de grote prijs der Nederlandse letterkunde, die aan hem wordt uitgereikt door de Belgische koning in Brussel. Een tijd later, in 1986, zijn exposities van foto's van zijn hand te zien in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Maar een jaar later wordt hij in Amsterdam als ongewenst persoon verklaard, omdat hij de culturele boycot tegen Afrika aan zijn laars lapte. Dan verhuist hij naar Brussel.

In 1990 wordt Hermans benoemd tot eredoctor in de letterkunde en wijsbegeerte aan de Universiteit van Luik en drie jaar later is hij weer welkom in Amsterdam, waar hij het boekenweekgeschenk "In de mist van het schimmenrijk" presenteerde.

Willem Frederik Hermans stierf op 27 april 1995 in Utrecht.

Bron: http://www.scholieren.com/biografie/600

Foto’s die aansluiten bij het boek: (de foto's staan helaas niet op volgorde, ik had daar problemen mee)

Waarom ik de foto’s heb gekozen:

Pistool: In het verhaal gebruikt de hoofdpersoon een pistool om een vrouw en een man mee te doden. Dit is ook een teken van een thema in het boek: Oorlog.

Ziekenhuis: In het verhaal gaat de hoofdpersoon het ziekenhuis in omdat hij daar in elkaar geslagen is door een Duitse officier. Hij ontsnapt ook uit het ziekenhuis door 4 mannen, 1 man heette ome Kees en de andere heette Cor. De andere twee namen werden niet verteld.

Tweeling: Ik heb ook voor een tweeling gekozen omdat Dorbeck en de hoofdpersoon erg op elkaar lijken, bijna een tweeling. Alleen heeft de hoofdpersoon blond haar en Dorbeck zwart haar.

Persoonsbewijs: Ik heb voor het persoonsbewijs gekozen omdat in het verhaal ook veel over de persoonsbewijzen wordt verteld en er wordt veel mee gedaan. Zo komt er een vrouw uit Engeland die en nep persoonsbewijs bij haar heeft, echter dat persoonsbewijs is niet goed vervalst dus heeft ze een nieuwe nodig. Ook de hoofdpersoon moet regelmatig een  nieuw persoonsbewijs omdat hij wordt gezocht door de Duitsers. (deze foto zelf gemaakt)

Zusterkleding: Ik heb hiervoor gekozen omdat de hoofdpersoon in het verhaal zusterkleding aan moet omdat hij vermomd moet blijven. Hij is hier de ideale persoon voor omdat hij geen baardgroei heeft.

Tram: Ik heb deze foto gemaakt omdat de hoofdpersoon veel reist met de tram. Want in de oorlog kon je bijna alleen verre afstanden met de tram afleggen. Ook wist hij bijna altijd de goede weg met de tram en welke tram je moest nemen. Zelfs toen er later geen trams meer reden wist hij  nog welke tram er ooit gereden had! (deze foto zelf gemaakt)

Leeg bord: Ik heb deze foto gemaakt omdat later in het verhaal men niet veel voedsel meer heeft, er heerst hongersnood. Zelfs in de gevangenis krijgt de hoofdpersoon beter eten dan buiten de gevangenis! (deze foto zelf gemaakt)

Paarse mineralen steen: Ik heb deze foto gemaakt omdat de hoofdpersoon in het verhaal een Duister helpt die eigenlijk niet te vertrouwen is, tenminste dat zegt Dorbeck. Dorbeck geeft hem paarse kristallen die je, als het in je drinken komt, vergiftigen. (deze foto zelf gemaakt)

Amerikaanse soldaten: Ik heb deze foto gekozen omdat in het verhaal Nederland wordt bevrijd door onder andere de Amerikanen.

Bevrijdingsteken 4 en 5 mei: Deze foto heb ik gekozen omdat Nederland op 4 mei de doden herdenkt van de 2^e Wereld Oorlog en op 5 mei de bevrijding viert.

Naschrift van Ludwig Wittgenstein:

Dit motto past goed bij het boek want in het verhaal moet osewoudt allemaal opdrachten uitvoeren voor een man genaamd Dorbeck. Soms is Dorbeck er maar heel even en dan weer weg. Als je hem wilt zoeken is dat een weg die oneindig duurt. Aan het eind van dit verhaal gaat Osewoudt ook Dorbeck zoeken maar dat is onmogelijk. Veel mensen geloven Osewoudt niet, maar Dorbeck heeft wel degelijk bestaan.

De titel: De Donkere Kamer van Damokles:

Na een tijdje googlen en onderzoeken bleek de titel te zijn afgeleid van de uitdrukking ‘het zwaard van Damocles.’ Dit tekent een voortdurende dreiging, in dit geval niet van het zwaard maar van de donkere kamer, oftewel van de mislukte foto die het onschuld van de hoofdpersoon had kunnen bewijzen. Ook zijn de donkere kamers niet alleen de plekken waar hij de foto’s ontwikkelt, maar ook de cellen waar hij zich gedurende het verhaal in bevindt.

Anekdote:

Het boek De Donkere Kamer van Damokles is een spannend, grappig en verhaalvol verhaal. Het boek brengt je op de meest vreemde plaatsen van Amsterdam en Nederland. Osewoudt zorgt er samen met zijn vriend Dorbeck voor, dat dit boek je vanaf de eerste bladzijde al pakt en ervoor zorgt dat je er niet meer vanaf komt. Willem heeft het boek zo geschreven dat zelfs de mensen die niet van spannende verhalen houden toch dit boek gaan lezen. Dit boek moet je tenminste 2 keer in je leven gelezen hebben. Want als je dit boek 1 keer leest snap je er iets van, de 2^e keer snap je het helemaal. Het boek gaat over een man Osewoudt die plotseling een Nederlandse officier voor zijn neus krijgt en zegt dat hij foto’s moet ontwikkelen. Osewoudt doet dit en al gauw krijgt hij te maken met een grote verzetsgroep tegen de Duitsers. Osewoudt wordt gevangengenomen, in elkaar geslagen en beroofd van alle familieleden die hij bezat. Ook ontsnapt hij enkele keren uit de klauwen van de Duisters. Zelfs na de oorlog wordt hij gevangengenomen door de Amerikanen. Hij wordt beschuldigd van moord, staatroof en allerlei andere geweldsdelicten. De Amerikanen geloven hem niet, maar als Osewoudt uiteindelijk zijn kleren kan laten zien die waren verborgen in het diepste gat van het diepste stukje donkere tuin dan gaan er toch hersens kraken. Je wordt in dit boek meegesleept in het verhaal van Willem en Osewoudt. Als je niet voldoende aandacht besteed aan het boek dan zul je niet in de gedachten kunnen kruipen van Willem.

Dit was mijn blog